Lotus

Lotus

donderdag 30 oktober 2014

Bedevaartsoord voor rijstboeren.

Het was op de dag dat we van het heerlijke Lovina Beach vertrokken om via de Gitgit Watervallen en de Ulun Danu Bratan op onze laatste pleisterplaats Ubud aan te komen.
Met watervallen heb ik helemaal niets. Het bederft mijn stemming. Tempels vind ik doorgaans indrukwekkend.

Maar dan dit!
Het bedevaartsoord voor rijstboeren! Elk rijstveld moet voor het planten met enkele druppels water uit het Bratan meer worden gezegend. Dat is prima, maar waarom moet er dan van die prachtige sobere tempels een 'Efteling' gemaakt worden? Tempels die zo mooi versmelten met het omliggende landschap...



Bij de ingang zie je gelijk de uitgang!


Zie je die misplaatste lachende beren?





Het bijzondere van deze tempels is dat ze in het water liggen. Alleen liggen ze nu 'op het droge'.

Aan één kant met de voeten in het water van het Bratan meer.

Die kikker! Hap! Hap! Er staan er heel veel!

Dit wordt ook veel gebruikt als trouwlocatie.

Kinderen in bootjes op het Bratan meer.

Hij lacht zich een deuk ...

Om haar?

Zie je die tijger daar links? Kun je leuk een foto van jezelf maken. Je hand in zijn bek stoppen en  ... dikke pret!

Ik staak de tempelbeleving!

Ik wil hier weg.

Maar dit is een groot park ...

Fotomomentje?

Brugmantia Gigantia.




Het fraaie landschap ...

De uitgang! Eindelijk! Hoe zou die moskee er van binnen uit zien?


Adrien Mayeur en Ni Pollok



Hij trouwde met zijn lievelingsmodel, de Legong danseres Ni Pollok...


De Belgische schilder Adrien Mayeur was een van de Europese kunstenaars die in de jaren 30 van de vorige eeuw neerstreek in Sanur op Bali. Zijn werk heeft hij kort voor zijn dood aan de Indonesische staat vermaakt. Het is nu in zijn woning, het naar hem genoemde museum Mayeur, te zien.


Mayeur liet dit huis, in Balinese stijl, voor zichzelf bouwen aan het strand van Sanur. Het ademt nog helemaal de sfeer die daar heerste tussen beide wereldoorlogen.


Eerst een lange muur links, en rechts steeds het strand en de zee. Dan loop je dit bord zomaar voorbij.

Bij het loket betaal je een klein bedrag om dit leuke museum te mogen bekijken.

Adrien Mayeur en zijn veel jongere  Balinese vrouw Ni Pollok. Hun beeltenissen op het graf in de eigen tuin.
Hij was al vijftig toen hij verliefd werd op de mooie Ni Pollok. Hij is, zegt men daar, bezweken voor de betoverende schoonheid van de Balinese vrouwen. Hij heeft hen tot aan zijn dood in 1958 met zachte en serene pennenstreken vereeuwigd.

De schilder woonde en werkte hier in dit huis. Het is regelmatig uitgebreid en verder verfraaid.

Het is een bijzonder interieur.
Buiten de schilderijen zijn er ook gebruiksvoorwerpen van de schilder te bezichtigen. Dat geeft een karakteristieke sfeer aan het Museum Le Mayeur.
Het ruikt er sterk naar kamfer ...

De vaas die op de vorige foto op de rode tafel staat.

Bewaker! Ik mag hier niet fotograferen, maar doe het toch weer, heel voorzichtig.

Tijdens de Japanse overheersing was er geen schildersmateriaal te krijgen. Mayeur heeft dit werk daarom op een jute rijst zak geschilderd.

Detail.

Ook vaak vrolijke schilderijen met veel vrouwen.
Helaas zijn de kleuren van de meeste schilderijen die hier hangen erg vervlakt.

De paviljoens liggen midden in de kleine tuin.
 

Bijzonder fraai houtwerk voor de ramen.

Detail.

De huizen zijn allemaal wel ergens helemaal open. Dit metalen raster moet de eigendommen veilig stellen.

Ook de stenen muren zijn voorzien van sculpturen.

Dit ligt achter het huis in een stil stuk van de tuin. Het hoort boven op een tempel te staan ...


Met een groet aan de oorspronkelijke bewoners van dit museum vertrekken we weer.
 
De van origine Belgische schilder woonde van 1932 tot aan zijn dood in 1958 op Bali. Toen zijn vrouw, Ni Pollok, in 1985 overleed is het huis een museum geworden. Op veel van zijn schilderijen is zijn vrouw vaak het onderwerp.
De Balinese overheid doet niet echt veel moeite dit leuke stuk erfgoed te bewaren.
Het museum heeft wel wat, al zouden de meeste werken kopieën te zijn volgens de beheerster. Sommige werken zijn in niet al te beste staat.
Een museum, direct aan het strand. Toch weer bijzonder zoals het ons inzicht in de Balinese cultuur en het leven in Sanur geeft.