Met Becak en Sjerpang door Pangangdaran

We gaan lekker zitten in een Becak en laten ons rondrijden door het landschap en de dorpjes. Stap maar in en kijk even mee ... 

In Pangangdaran maken we een prachtige sightseeing tocht door een aantal buitendorpen. Onderweg gaan we bij de markt langs en zien we een tempéfabriekje, een kokosnoten verwerkings bedrijf en palmsuikerwinning, een wajangpoppensnijder in zijn atelier, en een kroepoekbakkerij. 

Dat zijn de zaken waar de mensen hier hun brood mee verdienen, maar dat laat ik hier niet zien.

Mijn Becak. Dat is een zgn. duwfiets. Met een chauffeur die het werk doet.

Prachtig versierde spatborden. Niet een is hetzelfde. Deze heeft een koninklijke herkenning: AA!

Gewoon wat je mooi vindt ... Hier is de reclame nog niet doorgedrongen!

Becak-rijders. Wachtend op hun gasten en hun geld.

Mijn chauffeur Sjerpang.

Even aanduwen en dan hup springen de chauffeurs lenig op de rijdende Becak.

En route. We rijden links. Langzaam verkeer rijdt hier het 'linkst'.

We rijden Pangangdaran stad uit.

Tegen een verhoging in de weg op is het best zwaar trappen.

Schoolkinderen zwaaien overal en altijd naar ons.

Even stoppen bij de markt.

Ik kijk mijn ogen uit onderweg. Het is als in een Cabrio Coupé maar dan lekker langzaam.

Wat er zoal ook vervoerd wordt ...

Oude barrels heb je hier ook!

Het dagelijks leven komt in alle geuren en kleuren voorbij.

Dotten bij een paars geschilderde woning.

Veel verschillende soorten bouw van de woningen.

Prachtig om door zo'n palmen laan te rijden.

Onze kamerplanten doen het hier goed in de voortuin.

En zo rijden we maar door. Sjerpang is onvermoeibaar en leert me onderweg wat Indonesische woorden. Hij rijdt even langzamer als hij merkt dat ik iets opmerkelijks wil fotograferen. Daarvoor krijgt hij straks een vette fooi!

Kijk! Kokosnoten. Ze zijn nog groen...

En jawel, even buiten het dorp: rijstvelden.

Hier weer een stukje verharde weg. Autoluwe straten.

Geen geparkeerde auto's, maar een motorfiets of scooter op het erf.

Het lijken wel orchideeën. Vast familie.

Mijn 'derde oog' wil dit beeld voor me bewaren!

Een school met kinderen in uniform.

Het blijft een afwisselende rondrit.

Pas aangeplante rijst. Er zijn drie oogsten per jaar mogelijk. Daarom zie je rijstplanten in verschillende stadia van hun groei.

Weelderig bloeiende Bouchanvillea.

Aan een slechte halfverharde weg een volgende school en andere uniformen.

Gelukkig. Hier komt de wereld buiten Pangangdaran ook binnen! Je ziet het niet zo goed maar de antenne werkt door de twee plastic waterflesjes bovenop. Dat zie je steeds bij deze schotels.

Bij de buren staat een koe in de voortuin ...

Winkeltjes. Hoe meer vogelkooitjes hoe rijker de familie die hier woont. In elke kooi zit een andere soort vogel. Elk symboliseert of beschermt tegen iets anders. Dat laat men dus aan de buitenkant zien.

Aan het einde van onze rondrit worden we uitbundig uitgezwaaid. Deze kleine kinderen hebben er bijna een dagtaak aan!

En als je nu ook een uniek beschilderd spatbord voor je eigen fiets wilt hebben ... Ze zijn hier te koop!