De koningsgraven van Gunung Kawi

Een groot aantal Balinezen is er vast van overtuigd dat, Kebo Iwo de mythologische reus, deze koningsgraven heeft gemaakt. De legende wil dat hij ze in één nacht met zijn gigantische nagels uit de rotsen gekrabt heeft ....

De uit de elfde eeuw daterende zogenoemde koningsgraven van Gunung Kawi, 'Berg van de Poezie', zijn in tufsteen uit de rotswanden gehouwen.

We maken er een indrukwekkende twee uur durende wandeling.

Via een lange trap naar beneden kom je in een kloof. Onderweg schilderachtige uitzichten over rijstterrassen.

Door een rotspoort linksaf en dan zie je dit: de graven van de koninginnen. Niet dat er echt koninginnen begraven liggen. Er zijn zelfs geen menselijke asresten gevonden. Deze graven dienden vermoedelijk als herdenkingstekens aan de vier concubines van koning Anak Wungsu ..., die van 1049 tot 1071 over Bali heerste.

De imposante bouwwerken staan in het smalle dal langs de heilige rivier Pakerisan.

Rivier!

Vanaf de andere kant van de rivier gezien.

Heilig water, heilige bloemen.

Een oud irrigatie kanaal, naar de rijstterrassen, bij de rivier.

Een grappige vogelverschrikker. Door een slinger aan te duwen komen de figuurtjes in beweging en maken ze lawaai.

Deze wachten nog op installatie.

Onderweg naar de volgende rotstempels ... Manden met hanen.

En pas aangeplante rijst.

Over een brug ...

Een tempel restaurateur aan het werk!

Met een TL buis voor als de zon te weinig licht geeft?

Ik wil steeds naar binnen. Deze deuren blijven gesloten.

Waar we ook lopen, steeds is een waterloop van de rivier dichtbij.

De volgende rotstempel. In deze nissen trokken kluizenaars zich terug om te mediteren en in contact te komen met hun vergoddelijkte koningen.

Weer een poort. Verder het tempelcomplex in.

Het wordt een heel verrassende wandeling. Het water klatert nu beneden ons.

Daar beneden ...

Hier naar boven ... Kijken!

Uitzichten.

En op de grond resten van leeggedronken kokosnoten. Of zouden dit ook offers zijn?

Met een rietje op een dienblaadje ...

De wanden worden langzamerhand groener en natter. Het water komt nu weer van boven.

We lopen langs de uitgehouwen rotswanden. Net als de Balinezen, al  1000 jaar doen.

Imponerende plaatsen. Opeens weer andere tempelgebouwen.

Deze rots tempels liggen zo ver van de ingang dat we hier helemaal alleen zijn. 
We horen de stilte die de kluizenaars hebben gezocht.

Zou dit lieverdje zijn bordje zelf leeggegeten hebben? Offers!

Een immens strak uitgesneden rotsblok, waar weer een tempel op gebouwd is.

Deze heeft ooit op een tempeldak gestaan ...

We komen in een doolhofachtig gedeelte. Het is een heel erg oud heiligdom dat we alleen met blote voeten mogen betreden. De stenige ondergrond prikt in onze voetzolen.

Dit zijn vermoedelijk de resten van een Monnikshermitage uit de 9e eeuw. 
Mediterend in de nissen bereiden deze kluizenaars zich voor om boodschappen van de gestorven heersers aan de levende onderdanen door te geven ...

Binnen ook een doolhof.

In het diepste deel: pas geofferde geschenken.

Rituele voorwerpen. Zijn die kommen niet prachtig? De tuitjes dienen om lichaamsdelen met het heilige water uit de rivier te reinigen.

Ik vraag me echt af of deze beker nog steeds staat waar ik hem gefotografeerd heb ...

En nog zo een.

En dan gewoon nuchter vaststellen dat dit ooit een werkende lantaarnpaal geweest moet zijn!

Tempel resten.

We merken dat we rond zijn. Terug naar de uitgang.

Nog een offertafel in een uitholling van de rots. Altijd geel en wit. Heilig en rein.

Nog één keer stilstaan bij dit bijzondere grafwerk.

De zon staat nu goed voor een detailfoto.

In de vroege middaghitte alle 500 treden weer naar boven. Klimmen!

Uiteraard niet zonder tempels waar mogelijk.

Deze eigenwijze varen groet ons als kluizenaar.